Sudden Rain

opera kameralna w 4 scenach

na sopran, baryton i orkiestrę kameralną (2008)

libretto: Anna Konieczna i Aleksander Nowak

Nie rozumiemy się. Mijamy się. Wysyłamy do siebie sygnały, ale następuje ciągłe zakłócenie przekazu. Sami nie możemy być pewni jego treści.

Mamy dostęp do informacji. Pilnie je kolekcjonujemy. Informacje o świecie. O sobie. Liczby i relacje. Uczymy się je interpretować. Zgadujemy ich znaczenie. Budujemy skomplikowane systemy znaczeń. Są jak latarnie morskie, między którymi dryfujemy.

Nasze ciała wykonują gesty. Setki mięśni w naszych twarzach jest w ciągłym ruchu. Przymrużenie oczu to nieufność. Przymrużenie oczu to przyjemność. Machnięcie ręką to pozdrowienie. Machnięcie ręką to lekceważenie.

Bezpieczne są liczby. Próbujemy wszystko zliczyć. Kategoryzujemy. Systematyzujemy. Nazywamy się autystykami. Nazywamy się schizofrenikami. Nazywamy się osobami zdrowymi.

Świat składa się z miliardów atomów. Ludzie składają się z miliardów atomów. Atomy składają się w ogromnej mierze z pustej przestrzeni.

Nie spotykamy się. Jesteśmy oddzieleni od siebie ścianami. Ściany są w pewnym stopniu przezroczyste. Wyglądamy przez nie na zewnątrz jak przez szyby w deszczu.

Utwór śpiewany jest w języku angielskim.

Kompozycja powstała w roku 2008.

Historia wykonań:

PREMIERA: 15,28 maja, 5 czerwca 2010; Ingrida Gapova, Łucja Szablewska (sopran), Tomasz Piluchowski (baryton), Chór i Orkiestra Opery Narodowej w Warszawie, dyr.: Marek Moś, reż.: Maja Kleczewska, Scenografia i kostiumy: Katarzyna Borkowska, Ruch sceniczny: Mikołaj Mikołajczyk, Przygotowanie chóru: Bogdan Gola, Światła: Wojciech Puś; Sala Kameralna Opery Narodowej w Warszawie

21, 22, 25, 28 maja 2011; Ingrida Gapova (sopran), Tomasz Piluchowski (baryton), Chór i Orkiestra Opery Narodowej w Warszawie, dyr.: Marek Moś, reż.: Maja Kleczewska, Scenografia i kostiumy: Katarzyna Borkowska, Ruch sceniczny: Mikołaj Mikołajczyk, Przygotowanie chóru: Bogdan Gola, Światła: Wojciech Puś; Sala Kameralna Opery Narodowej w Warszawie